باشگاه مشت‌زنی فیلمی در ژانر معمایی و درام است. دیوید فینچر این فیلم را در سال ۱۹۹۹ در چهارمین تجربه‌ی سینمایی خود منتشر کرد؛ و البته به‌محض اکران، جنجال‌های زیادی به‌پا شد. شخصیت اول فیلم که داستان را روایت می‌کند دچار نوعی روان‌پریشی و اختلال هویت است. داستان بر بستر این مفهوم روایتی هجوآمیز و پیچیده را با تمرکز بر جامعه‌ی آمریکا بازگو می‌کند. این فیلم با الهام از کتابی به همین اسم اثر «چاک پالانیک» سبک سینمایی جدیدی را به جهان معرفی کرد. شهرت فینچر درکنار فیلم‌های مطرح دیگرش، همواره به این اثر معطوف بوده‌است. در این‌‌جا یکی از ده‌ها دیالوگ به‌یادماندنی و البته عمیق این فیلم را می‌خوانیم:
ما فرزندان میانه‌ی تاریخیم رفیق! نه هدفی داریم و نه جایگاهی. بی‌هیچ جنگ بزرگی، بی‌هیچ پریشانی بزرگی. جنگ روحی بزرگ‌ترین جنگ ما است، زندگی‌هامون پریشانی بزرگ‌مونه. همه‌ی ما پای تلویزیون بزرگ شدیم تا باور کنیم که یه روز جزو میلیونرها، خدایان سینمایی و ستاره‌های راک می‌شیم. ولی قرار نیست چنین اتفاقی بیفته و داریم به‌آرومی این حقیقت رو یاد می‌گیریم… و خیلی خیلی عصبانی هستیم!
ستاره‌هایی مثل برد پیت، ادوارد نورتون و هلنا بونهام کارتر در این فیلم نقش‌آفرینی کرده‌اند. و البته درصد قابل‌توجهی از شهرت خود را مدیون آن هستند.