«غلاف تمام فلزی» فیلم مشهوری است با محوریت جنگ ویتنام، محصول سال ۱۹۸۷ به کارگردانی «استنلی کوبریک» فقید و در اقتباسی از کتاب «the short-timer» اثر «گوستاو هسفورد». طبق رویه‌ی همیشگی‌اش، فیلم‌های کوبریک اقتباسی غیرمستقیم و آزاد است از آثار ادبی بزرگ، که داستان و مضمون و شخصیت‌های جدیدی را دربر داشته‌اند اما تا آن زمان آن‌قدر به شهرت نرسیده بودند؛ در حقیقت یکی از دلایل مقبولیت گسترده‌ای که کوبریک در بین هنرمندان دارد همین پیوند مستحکمی است که بین دو مدیوم از هنر برقرار می‌کند. هنر او هم در شیوه‌ی اقتباس‌هایش مخفی شده که بی‌پروا به دل بیننده می‌زند و موجود جدیدی فارغ از منبع الهامش خلق می‌کند.
گفتاورد زیر از فرمانده‌ی مسئول آموزشی ارتش است که با تمرینات طاقت‌فرا، سعی دارد مردهای جوان را به اسلحه‌ای خطرناک برای انهدام دشمن تبدیل کند:
گروهبان هارتمن: ای کمونیستِ کافرِ لعنتی! بهتره همین الان با صدای بلند بگی که مریم مقدس رو دوست داری، وگرنه روده‌هات رو از شکمت می‌کشم بیرون! حالا مریم مقدس رو دوست داری، مگه نه؟!
کوبریک در نیم قرن تجربه‌ی فیلم‌سازی آن‌قدر به مسئله‌ی جنگ توجه و حساسیت داشته که ۴ فیلم از ۱۳ فیلمش را به نکوهش جنگ و مرگ اخلاق اختصاص داده‌است؛ سه فیلم دیگر عبارت‌اند از «راه‌های افتخار» و «دکتر استرنج‌لاو» با محوریت جنگ جهانی و نقد سیاست‌مداران و «اسپارتاکوس» که با زمینه‌ای اسطوره‌ای ساخته شده‌است و باز هم مفهوم آزادی را در خود دارد.
در مطلبی مجزا به معرفی و بررسی این فیلم با عنوان «غلاف تمام‌فلزی یا غلاف فلزی ناتمام؟» در مجله کتابچی پرداخته‌ایم.