شعری محاوره بخوانیم از روزبه بمانی، ترانه‌سرای جوانی که به جرأت می‌توانیم ادعا کنیم مرز بین ترانه‌سرایی و شاعری را شکسته است! او که در ۱۹ سالگی و تحت‌تاثیر سهراب سپهری و احمد شاملو، اولین شعر خود را نوشت، با تمرکز بر ترانه‌سرایی توانست آثار ماندگاری برای ملودی‌های خوانندگانی چون محسن چاوشی، بهنام صفوی ، محمد اصفهانی، احسان خواجه‌امیری، محسن یگانه، مهدی یراحی و… خلق کند.
شب از مهتاب سر می‌ره، تمام ماه، تو آبه
شبیه عکس یک رویاست، تو خوابیدی جهان خوابه
زمین دور تو می‌گرده، زمان دست تو افتاده
تماشا کن سکوت تو، عجب عمقی به شب داده
تو خواب انگار طرحی از گل و مهتاب و لبخندی
شب از جایی شروع می‌شه که تو چشماتو می‌بندی
تو رو آغوش می‌گیرم تنم سرریز رویا شه
جهان قد یه لالایی توی آغوش من جا شه
تو رو آغوش می‌گیرم، هوا تاریک‌تر می‌شه
خدا از دست‌های تو به من نزدیک‌تر می‌شه
زمین دور تو می‌گرده، زمان دست تو افتاده
تماشا کن سکوت تو عجب عمقی به شب داده
تمام خونه پر می‌شه از این تصویر رویایی
تماشا کن، تماشا کن چه بی‌رحمانه زیبایی…
از ویژگی‌های شعر بالا از روزبه بمانی، آشنایی‌زدایی‌ها و کشف‌های بسیار بر بستر شعری محاوره و همچنین خلق ترانه در وزنی کلاسیکی دوری (مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن) است؛ این اثر با صدای زیبای داریوش اقبالی خوانده شده است.