بارها و بارها زمانی‌که نقد و بررسی برخی از آثار ادبی مشهور را می خوانید، نام جایزهی پولیتزر را در میان افتخارات آن کتاب مشاهده کرده‌اید. جایزهی پولیتزر در ادبیات، یکی از جوایزی است که هر نویسنده‌ای آرزوی دریافت این عنوان را دارد. چراکه اعتبار ادبیات او در گروی دریافت جایزهی ادبی پولیتزر خواهد بود.
آشنایی با جایزهی پولیتزر
زمانی‌که یک متخصص در حوزه‌ی روزنامه، مجلات، ادبیات و موسیقی برای سال‌های زیادی فعالیت داشته و با هنر خویش، خدمات باارزش زیادی را تقدیم مردم کرده است و دست‌آوردهای او میان همگان آشناست، چه جایزه‌ای بهتر از پولیتزر لایق اوست؟ مسابقه‌ی پولیتزر امروزه توسط دانشگاه کلمبیا واقع در نیویورک برگزار می‌شود. این جایزه در تمام بخش‌های خود به جز بخش خدمات به عموم در حوزه‌ی روزنامه نگاری، شامل گواهی‌نامه و مبلغ پانزده هزار دلار است. در بخش روزنامه‌نگاری تنها یک مدال طلا به برنده اهدا می‌شود.
تاریخچه‌ی جایزهی پولیتزر
جایزهی پولیتزر آمریکا توسط یک مجارستانی به نام «جوزف پولیتزر» در سال ۱۹۱۷ برای اولین بار برگزار شد. او برای شروع این مسابقات تصمیم گرفت، مبلغی به ارزش ۲۵۰ هزار دلار را برای ساخت یک مدرسه‌ی روزنامه نگاری وقف کند. او در اواخر عمر خود پیش‌نهاد برگزاری مسابقه‌ای در زمینه‌های مختلف روزنامه‌نگاری، نامه‌نگاری، نمایش‌نامه را ارائه داد. اما نتوانست در تاریخ ۴ ژوئن ۱۹۱۷ حاضر باشد تا اولین مسابقه‌ای که برگزار کرده است را تماشا کند. از طرفی شیکاگو تریبون نیز که در آن زمان تحت مدیریت فردی به نام «کلنل مک کورمیک» بود، این مسابقه را به خاطر هدف تحسین چند هنرمند، بی‌ارزش خواند. در نتیجه، این مسابقه تا سال ۱۹۶۱ یعنی تا آخر دوره ریاست مک کورمیک، در سطح متوسط و پایینی برگزار می‌شد.
قوانین شرکت در مسابقه و داوری آثار
جایزهی پولیتزر، روال متفاوتی نسب به دیگر جوایز معتبر دنیا دارد. تمامی کاندیدها می‌توانند با پرداخت هزینه‌ای معادل ۵۰ دلار و با رعایت شروطی در هنگام پذیرش آثارشان، در مسابقه شرکت کنند. قوانین مسابقه پولیتزر به گونه‌ای است که اشخاص می‌توانند با توجه به اثری که قصد شرکتش را دارند، آن را در دو یا سه بخش به طور هم‌زمان شرکت دهند. یا حتی در هنگام معرفی کاندید‌اها، در همان بخش‌ها به طور هم‌زمان نیز نامزد شوند. بیش‌ترین سخت‌گیری‌ها مربوط به بخش موسیقی و ادبیات است. در دیگر بخش‌ها معمولا با پرداخت هزینه‌ی شرکت در مسابقه، چالش دیگری هنرمند را درگیر نمی‌کند.
هرسال در ماه آوریل، این جوایز به برندگانی که توسط داوران هیات مدیره‌ی انجمن جایزهی پولیتزر انتخاب شده‌اند، اهدا می‌شود. این داوران که تعدادشان به ۱۰۲ نفر می‌رسد هرسال درحال تغییر هستند. به طور کلی هربخش شامل حداقل پنج داور است. البته در بخش‌های دیگری نظیر خدمات عمومی، گزارش تفسیری، مقالات و آثار ادبی، تعداد داوران به هفت عضو نیز می‌رسد.
وظیفه‌ی تمامی داوران در هر بخش این است که در پایان تحلیل آثار، سه کاندیدا را به انجمن پولیتزر معرفی کنند. در ادامه، شرکت‌‌کنندگان به این آثار رای می‌دهند. دست‌مزد تمام هیات داورانی که در بخش نامه‌نگاری، موسیقی و نمایش‌نامه فعالیت دارند، ۲۰۰۰ دلار است و هر مدیرمسئول برگزاری این مراسم، ۵۰۰ دلار بیش‌تر از این داوران دریافتی خواهد داشت. بقیه‌ی داوران به صورت رایگان در این مسابقه شرکت دارند.
جایزهی پولیتزرِ ادبیات
جایزهی پولیتزر در بخش ادبیات، یکی از هفت جایزهی پولیتزر در بخش‌های نامه‌نگاری، نمایش‌نامه، داستان‌نویسی و موسیقی را تشکیل می‌دهد. در این بخش باید تمامی آثار، مرتبط با زندگی آمریکایی باشد. حتی هنرمند نیز باید ملیت آمریکایی داشته باشد. جایزهی پولیتزر در تاریخ، فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. زیرا تنها در ۳۱ سال، ۲۷ بار این جایزه اهدا شده و به طور کلی تا سال ۲۰۱۶ در مدت ۶۹ سال، ۶۲ جایزه از این بخش‌ها به برندگان اهدا شده است. این جایزه هیچ‌وقت به طور مشترک بین دو نویسنده به اشتراک گذاشته نشده است. هر چند تا به الان، «بوت تاریکنگتون»، «ویلیام فاکنر» و «جان آپدایک» توانسته‌اند دو جایزه در بخش ادبیات داستانی را از آن خود کنند.
معرفی سه چهره و آثار تکرارنشدنی آنان در پولیتزر
ویت تان نون
«ویت تان نون» متولد ۱۹۷۱، یکی از افراد برجسته‌ای است که با نوشتن رمان «هم‌درد» یا «The Sympathizer» تمامی مخاطبان و منتقدین را وادار به تحسین خود کرد. او امروزه جز نویسندگی، وظیفه‌ی نقد آثار فرهنگی در روزنامه‌ی لس‌آنجلس‌تایمز را هم برعهده دارد. رمان هم‌درد او به خاطر دِرو کردن بسیاری از جوایز ادبی زمان خود، یکی از برجسته‌ترین آثاریست که در بخش داستان‌نویسی پولیتزر برنده شده است.
این اثر درمورد یک جاسوس دو جانبه در زمان جنگ ویتنام است. داستانی که عقاید هر دو طرف جبهه را از نگاه این جاسوس بیان می‌کن. ضمنا این اثر ثابت می‌کند که با وجود یک‌سان بودن عقاید میان این دو طرف، جنگ و کشتار درحال وقوع است.
کلسون وایتهد
همگی «کلسون وایتهد» را با رمان مشهورش، «راه‌آهن زیرزمینی» می‌شناسند. کتابی که در میان شش رمان نوشته شده توسط این نویسنده‌ی سیاه پوست، توانست جایزهی کتاب ملی، آرتور سی کلارک و درنهایت جایزهی پولیتزر را از آن خود کند. این داستان به یکی برجسته‌ترین آثاری که دنیای مسابقات و جوایز ادبی تابحال به خود دیده، تبدیل شد.
راه‌آهن زیرزمینی در مورد دو برده در جنوب شرقی آمریکاست. داستان در قرن ۱۹، در مورد فرار این دو برده از معدن و فداکاری‌هایی که در این راه انجام می‌دهند، روایت می‌شود.
آنتونی دوئر
رمان «تمام نورهایی که نمی‌توانیم ببینیم» اثر «آنتونی دوئر» نیز توانست جوایز بسیاری را از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ نظیر «Goodreads Choice Awards» را از آن خود کند. این اثر به مدت شش ماه در صدر لیست پرفروش‌ترین آثار از نگاه نیویورک تایمز باقی ماند. نوشتن این رمان ده سال زمان برده است. داستان درمورد یک دختر کور فرانسوی و پدرش است. شخصیت‌هایی که در خلال جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط آلمانی‌ها مجبور به ترک شهر خود با یک جواهر گران‌قیمت از موزه‌ی تاریخ فرانسه شده‌اند. این اثر نیز یکی از پرافتخارترین آثار معرفی شده در جایزهی پولیتزر به حساب می‌آید.