ترامپ، موضوع اصلی تحقیر و تمسخر در سرزمین موعود کتاب جدید و زیبای رئیسجمهور سابق آمریکا است. و این کتاب به شرح دوران کودکی او تا ترور اسامه بن لادن در سال ۲۰۱۱ میپردازد.
یکی از لذتهای بیشمار جدیدترین کتاب خاطرات باراک اوباما، مربوط به انتخاب عکسهای بزرگ و تاملبرانگیز، از جمله یک عکس بسیار صمیمانه از ملکه، رئیسجمهور و خانم اوباما، به همراه نوشتهای احساسی در زیر عکس با این عنوان است. که:
ملکه الیزابت دوم، ارتباط خاص بین ایالات متحده و بریتانیا را به تصویر کشید و میشل و من، همیشه دوست داشتیم که وقت خود را با او صرف کنیم.
مشخص است که ملکه، دربارهی تردیدها و سوءظنهای بوریس جانسون در خصوص “اجداد کنیایی اوباما” که او را با بریتانیا دشمن کرده بود، حرفی به میان نیاورد. در واقع، هیچ اشارهای به جانسون در این کتاب وجود ندارد که احتمالاً همینگونه است، چرا که اوباما استعداد خاصی در بیان دیدگاه و تحقیر هرچند اندک دارد.
تعجبی ندارد که جانشین او، کانون اصلی این تحقیر و تمسخر است. از این رو، دونالد ترامپ را “یک شخصیت تلویزیونی میخواند که خود و برند خود را به عنوان اوج موفقیت سرمایهداری و مصرف پرزرق و برق معرفی میکند.” پذیرش استثمارگونهی ترامپ و پروپاگاندا ماهرانهی تئوریهای توطئهی او در مورد اینکه اوباما که در ایالات متحده به دنیا نیامده است، نه فراموش شده و نه بخشیده شده است:
یک سرزمین موعود
حضور یک مرد سیاهپوست در کاخ سفید، چهار میلیون آمریکایی را ترسانده است. او وعدهی یک اکسیر برای نگرانی نژادی داده بود… میدانستم که اشتیاقی که او از آن دم میزند، نگرش جایگزین و تاریکی که او ترویج میکرد. و آن را به قانون تبدیل میکرد، چیزی بود که احتمالاً من برای باقی دوران ریاستجمهوری خودم با آن مخالفت میکردم.
اوباما علیرغم اینکه جالبترین رئیسجمهور آمریکا بودهاست، اما چشمپوشی رسانهها از دروغهای ترامپ هنوز او را عذاب میداد. او به ما یادآوری میکند که ترامپ در شبکه NBC حاضر شده تا بگوید که بازرسانی را فرستاده تا گواهی تولد اوباما را بررسی کنند و بیان میکند:
من افرادی دارم که در مورد این مسئله بررسی کردهاند، و آنها نمیتوانند باور کنند که به چه چیزی دست یافته اند.
در واقع، تنها چیزی که اوباما در مورد ترامپ در میان میگذارد، خشم او نسبت به مطبوعات است. رئیسجمهور سابق به روزنامه نگاران اشاره میکند که:
آنها به هیچ وجه، و به طور مستقیم، به خاطر دروغ گفتن ترامپ و یا گفتن اینکه تئوری توطئهای که اوباما ترویج میکند نژادپرستانه بوده است، از ترامپ انتقاد نمیکنند.
خاطرات اوباما شبیه خودش، ظریف و تاملبرانگیز است. و معمولاً توازن دارد. اگرچه اوباما از شکست ترامپ و اینکه اکنون از طریق نمایندهاش، سومین دور انتخابات را برنده شده است، باید بسیار خوشحال باشد. اما اذعان میکند که جو بایدن در مورد حمله و ترور اسامه بن لادن آگاه و محتاط بوده است. او همچنین بیان میکند که معاون سابق او کمی غرور و تکبر، و تمایل به صحبت زیاد دارد و فاقد یک “فیلتر” برای جلوگیری از اشتباهات و لغزشها میباشد. اما با این حال، بایدن قلب پاکی دارد.
خوانندگان با چهرههای زیادی که به طور دقیق توصیف شدهاند، سرگرم خواهند شد. گوردون براون مسئولیت زیادی را برعهده داشت اما “فاقد توانایی و استعداد سیاسی پیشنیان خود بود”، اما دیوید کامرون وارد مطالعات غیررسمی شده بود. آنگلا مرکل تاثیر بیشتری گذاشته بود و پیش از پیش بر اروپا تسلط داشت و یکبار به رئیسجمهور فرانسه، سارکوزی، همانند یک کودک سرکش خیره شده بود.
تنها شخصیتی که اوباما به وضوح دوست ندارد از آن چشمپوشی کند، در واقع میشل است. که ترجیح میدهد تمام اشاراتی که به وی میکند، رویاهای عاشقانهی غیرمنتظرهای را به سبک داستانهای متاثرکنندهی میلز و بون بیان کند. وقتی باراک اوباما در مورد نامزدی ریاستجمهوری فکر میکرد، با توجه به دیگر کاندیداهای برتری که وجود داشت، میشل از او پرسید:
+سوال من این است که چرا تو، باراک؟ چرا تو باید رئیسجمهور شوی؟
– ما پشت میز به هم نگاه کردیم. برای یک لحظه، انگار در اتاق تنها بودیم. ذهن من به ۱۷ سال قبل برگشت. زمانی که اولین بار با هم آشنا شدیم. وقتی که دیر به دفتر کارش رسیدم و به خاطر باران خیس شده بودم. میشل از پشت میز خود بلند شد، و با بلوز و دامن وکیلگونهای که بر تن داشت، بسیار دوستداشتنی و متین به نظر میرسید و شوخطبعی سادهای در پی داشت. من در آن چشمان گرد و مشکلی او، یک نوع آسیبپذیری دیده بودم که میدانستم به سختی آن را بروز میدهد. حتی آن موقع میدانستم که او خاص است و باید او را بشناسم. این همان زنی بود که میتوانستم دوستش داشته باشم. فکر میکنم که من چقدر خوششانس بودم!
پوف! فقط تصور میکنم وقتی وصیتنامهی ترامپ که توسط کسی دیگر نوشته شده در نهایت برملا شود، شرح ملاقات ترامپ با ملانیا چگونه تفسیر خواهد شد.
کتاب «سرزمین موعود» اوباما، کتاب خاطراتی است که به زیبایی نوشته شده و درحقیقت، سومین کتاب او (پس از «در رویای پدر» و «جسارت امید») است و از دوران کودکی تا ترور اسامه بن لادن در سال ۲۰۱۱ را بررسی میکند. که مانند ژانر هیجان انگیز نوشته شده است. این کتاب، اثر مناسب تاریخی نیست، اما پر از دیدگاهها و بینشهایی در مورد وضعیت جامعهی آمریکا و به ویژه مشکلات با نژادهای مختلف است. در حقیقت، این کتاب هر چند رقیب قدرتمندی ندارد، اما احتمالاً بهترین کتاب شرح حال نویسی از زبان رئیسجمهور سابق در دوران مدرن و امروزی است. این کتاب به عنوان یادآور چهرهی آمریکا، یک کتاب بسیار ارزشمند است.
منبع: