گاهی به کتابهایی برمیخورید که در ظاهر روی یک مکتب، عقیده یا حتی کشور بحث میکنند اما…
من، علی علیرضایی، زادهی دوازدهم خرداد 1373 ام. علاقهی ویژهای به ادبیات، سینما و موسیقی دارم. توی رشتهی مهندسی صنایع تحصیل کردم اما قبل و بعدش همیشه زندگی خودم رو با هنر پر کردم. نویسندگی، تئاتر، طراحی، خبرنگاری و حالا مرورنویسی، شاخههایی بودن که بهشون پرداختم اما بیشتر از همهی اینها زندگیم با ادبیات و به طور جدی شعر تعریف میشه و انتشار سه کتاب در سبک غزل پستمدرن اصلیترین فعالیت ادبی من تا امروز بوده.
میخائیل آفاناسویچ بولگاکف، نویسندهی مشهور روسی در نیمهی اول قرن بیستم است. او سال ۱۸۹۱ میلادی در…
شعری بخوانیم از زهرا معتمدی، یکی از شاعران دهه شصتی کشور که وکیل پایه یک دادگستری است…
دو شاخهی هنری –حداقل طبق آنچه من میدانم- وجود دارند که موجودیت خود را وابسته به هنرهای…
سینمای هند، در دو دههی اخیر آنچنان از فضایی که به «فیلمهندی» -استعاره از آثاری با کیفیت…
آدمها از دور دوستداشتنیترن، شایدم خیالاتیام و میترسم با پیدا کردن دوست مجبور بشم از خیالبافی دست…
شعری بخوانیم از مرحوم حسین پناهی، نویسنده، کارگردان، بازیگر و شاعر معاصر ایرانی که جلوتر از تمام…
وقتی حرف از سینمای اقتباسی میشود با وجود اینکه ما فارسیزبانان، ادبیات غنیتری نسبت به جهان داریم…
«شبهای روشن» به کارگردانی فرزاد موتمن، قطعا یکی از کالتترین آثار سینمای ایران و حتی جهان است….
«طاعون» کتابی نوشتهی آلبر کامو، نویسندهی الجزایری الاصلِ فرانسه است که توسط منتقدین، تحت ردهی رمانهای اگزیستانسالیستی…